Wydarzenia

W Zakopanem, jak co roku w pierwszą niedzielę po 13. października na pamiątkę szóstego objawienia się Matki Bożej w Fatimie w 1917 roku, odbyła się uroczysta procesja różańcowa. Wielka Nowenna Fatimska trwa dziewięć lat: od 13 maja 2009 roku do 13 maja 2017 roku. Została zainicjowana przez Sekretariat Fatimski działający przy Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na Krzeptówkach. Ma ona przygotować wiernych do obchodów setnej rocznicy objawień fatimskich przypadających w 2017 roku.

W Nowennie od początku jej trwania aktywnie uczestniczyli parafianie z Radziszowa. Organizacją tych pielgrzymek zajmowała się pani Irena Wiśniewska. W tym roku nie mogła z nami pojechać ze względu na stan zdrowia, ale perfekcyjnie zadbała o wszystkie szczegóły.

Wzorem lat ubiegłych po drodze do Zakopanego zatrzymaliśmy się w Ludźmierzu. Tu na cmentarzu parafialnym wspomnieliśmy w modlitwie naszego byłego proboszcza, księdza Stanisława Kwaka, złożyliśmy kwiaty i zapaliliśmy znicze na jego grobie. Potem uczestniczyliśmy w niezwykłej, „anielskiej” mszy świętej. Akurat w parafii była uroczystość dwudniowej peregrynacji figury św. Michała Archanioła z Groty Objawień na górze Gargano w południowo – wschodnich Włoszech. Figura w sanktuarium MB Ludźmierskiej stała tuż przy ołtarzu głównym. Na mszy świętej obecna była liczna grupa dzieci w strojach anielskich. Kazanie wygłosił ojciec Jan Seremak z Miejsca Piastowego, który towarzyszył tej peregrynacji. Nawiązał w nim do św. Michała jako patrona dobrej śmierci, ale także tego, który broni przed pokusami, złymi podszeptami, pomaga zwyciężać zło.

Zakopane powitało nas dobrą pogodą, można było jeszcze przed rozpoczęciem uroczystości wyjechać na Gubałówkę, obejrzeć oferowane produkty regionalne, dokonać zakupów. Procesja różańcowa wyruszyła z Sanktuarium na Krzeptówkach po krótkim nabożeństwie o godzinie 15. W drodze do kościoła św. Krzyża odmawialiśmy radosną część różańca świętego, a rozważania dotyczyły kwestii rodziny, jej roli i miejsca we współczesnym świecie. Procesji jak zwykle towarzyszyła piękna banderia konna oraz orkiestra dęta.

W drodze powrotnej modliliśmy się w różnych intencjach, zwłaszcza naszych osobistych, ale też radośnie świętowaliśmy imieniny naszego kierowcy, Tadeusza.

Maria Żurek